صداقتت را جمع کرده ای

و در بقچه پیچیده ای،

برای روز مبادا...

مبادایی که هرگز نخواهد آمد...

و تویی که گره زدی دستانت را،

با سرنوشت دروغ های تکراری...

و منی که به رسم دوست داشتن

محبوس میشوم،

در قفس نبودن هایی از جنس خواستن...

و التماس هایی از قماش نرسیدن...

و من دست شستم از تو...

و همه ی راست نگفتن های هر روزه ات...

دیگر نمیگویم برگرد...

بروی...

که دیگر بر نگردی،

به خاطره های دست خورده ام...!