باید فراموشت کنم .... چندیست تمرین می کنم
من می توانم ! می شود ! ....
آرام تلقین می کنم .....حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود ....
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم .....
من می پذیرم رفته ای ..... و بر نمی گردی همین ! خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم .... کم کم ز یادم می روی .... این روزگار و رسم اوست ! ...... این جمله را با تلخی اش ،.....
صد بار تضمین میکنم.
