اي اي ستاره چرا قرارت را يادت نيست/مرا کنارگندمزارميکاري که خوشه هايش درد ادميرا صد برابر مي کند/که ديدنش فراق رايادم مي اورد....فراق....رفتن از بوسه رفتناز باران....رفتن از چشمه.... ونسيمي ميوزد بي تاب....بوي تو را نمي اورد مهتاب و صدايي که اهسته مي گفت : ديگر ستاره اي نمي ايد: پس بر خيز از خواب هزار ساله خويش