اره ....نميتونم دلتنگي ويا بغضتو ببينم...ولي بدون با ديگري چت نميکنم...ازهم دوريم همديگه رو نميشناسيم ولي دلامون براي هم تنگ ميشه...انگار مثل يه عضوخانواده شديم

سلام...بازهم مزاحم هميشگي...دلنوشته غمگين و درد اوري بود...ببين داداش اره اينجا دنياي مجازيه ولي ادماش حقيقين ..هيچ وقت همه رو با هم جمع نبند...چون همه مثل هم نيستند...فکرميکني اين بغض فقط تو گلوي خودته و چشماي خودت خيسه ...نه ..اين روزها همه بغض دارند و چشاشون هميشه بارانيه ...فقط نميدونن که کجا و چه طوري تخليش کنن...ميدونم قبولم نداري ..ولي توکلت به خدا باشه ...داداش گلم